॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
લોયા-૧૭: સ્તુતિ-નિંદાનું
મહિમા
તા. ૭/૮/૧૯૫૫, ટરોરો. લોયા ૧૭મા વચનામૃત પર વાત કરતાં યોગીજી મહારાજે કહ્યું, “ગુણાતીતાનંદ સ્વામી ૧૯૨૩ની સાલમાં ધામમાં ગયા. ૧૯૨૦ની સાલથી વંચાવતા. કાયમ ત્રણ વર્ષ સુધી આ વચનામૃત વંચાવતા. એ દરેકે સિદ્ધ કરવાનું છે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૧/૬૧૫]
7 August 1955, Tororo. Speaking on Vachanāmrut Loyā 17, Yogiji Mahārāj said, “Gunātitānand Swāmi passed away in Samvat 1923 (1867 CE). From Samvat 1920 (1864 CE) and onward, he had this Vachanāmrut read daily. We all have to perfect this.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 1/615]
મહિમા
તા. ૮/૧૨/૧૯૬૧, મુંબઈ. મંગળપ્રવચનમાં યોગીજી મહારાજ કહે, “અઠવાડિયે લોયા ૧૭ વાંચી નિરૂપણ કરવું. બે કલાક કાઢવા. સ્વામી ગામડે વંચાવતા. જ્ઞાને કરીને મૂંઝવણ ટળે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૨૫૧]
8 December 1961, Mumbai. During the morning discourse, Yogiji Mahārāj said, “Vachanāmrut Loyā 17 should be read and explained weekly. Spare two hours. [Gunātitānand] Swāmi had this read in the villages. Frustration can only be eradicated through knowledge.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/251]
મહિમા
તા. ૨૫/૧૧/૧૯૬૨, બોચાસણ. રવિવારે કથાપ્રસંગમાં યોગીજી મહારાજ માવજી ભગતને કહે, “લોયા ૧૭મું સિદ્ધ કરવું. તે વચનામૃત ગુણાતીતાનંદ સ્વામીએ લાગટ ત્રણ વરસ વંચાવેલું.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૪૦૭]
25 November 1962, Bochāsan. During the Sunday assembly discourse, Yogiji Mahārāj said to Māvji Bhagat, “Perfect Vachanāmrut Loyā 17. Gunātitānand Swāmi had this Vachanāmrut read unceasingly for three years.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/407]
મહિમા
તા. ૧૪/૧/૧૯૬૪, મુંબઈ. સવારે વચનામૃત લોયા ૧૭મું વચનામૃત વંચાવી યોગીજી મહારાજ કહે, “આ સિદ્ધ કરીએ તો દેશકાળ કો...ઈ દી’ ન લાગે. વિષય સારુ બખેડો ન થાય. ધમાલ ને બધું બંધ. આ વચનામૃત ઉત્તમ પ્રકારનું.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૫૭૫]
14 January 1964, Mumbai. In the morning, Yogiji Mahārāj had Vachanāmrut Loyā 17 read before saying, “If this is perfected, then adverse circumstances will never be able to deflect us. One will not quarrel over sensual pleasures (vishays). Quarreling will end. This Vachanāmrut is one of the excellent ones.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/575]
મહિમા
તા. ૭/૬/૧૯૬૫, વડોદરા. મુંબઈ જતા સંતોને યોગીજી મહારાજે લોયા ૧૭ વચનામૃત મોઢે કરવા આજ્ઞા કરી ને કહે, “હું પાઠ લઈશ. નાના ભગતને શિખવાડવું. ત્રણ વાનાં કરવાં: ૧. એકાંતિક ધર્મ સિદ્ધ કરવો. ૨. બ્રહ્મની સ્થિતિ કરવી. ૩. દેહનો અનાદર કરવો.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૪/૭૭]
7 June 1965, Vadodarā. Yogiji Mahārāj instructed the sadhus leaving for Mumbai to memorize Vachanāmrut Loyā 17 before saying, “I will test you. Also teach the young pārshads. Three things must be achieved: 1. Perfecting ekāntik dharma. 2. Attaining the brāhmic state. 3. Disregarding one’s physical body.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 4/77]
મહિમા
તા. ૨૨/૩/૧૯૬૬, મુંબઈ. મંગળપ્રવચનમાં વચનામૃત લોયા ૧૭ નિરૂપતાં યોગીજી મહારાજ કહે, “લોયા ૧૭ સિદ્ધ કરવું. જીવનમાં લીટીએ લીટી ઉતારવી. પાયો અચળ થાય, તો મન ઘાટ ન કરે. આજે જ કરી નાખો. આ તો બહુ સુગમ. તમે, કિશોરભાઈ! મોઢે કર્યું? ગૃહસ્થને નો કરાય? હવે કરજો. સ્વામીની પ્રસાદીનું છે. શાસ્ત્રીજી મહારાજ, ભગતજી મહારાજના પ્રતાપે સિદ્ધ થઈ જાશે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૪/૨૩૬]
22 March 1966, Mumbai. During the morning discourse, while discoursing on Vachanāmrut Loyā 17, Yogiji Mahārāj said, “Perfect Vachanāmrut Loyā 17. Each line should be imbibed in our life. If one’s foundation becomes strong, then their mind will not desire anything. Do it today. This is very easy. You, Kishorebhai! Have you memorized it? Householders cannot do it? Now do it. This is the sanctified Vachanāmrut of [Gunātitānand] Swāmi. With the grace of Shāstriji Mahārāj and Bhagatji Mahārāj, it will be perfected.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 4/236]
મહિમા
તા. ૬/૮/૧૯૬૫, મુંબઈમાં મંગળ પ્રવચનમાં યોગીજી મહારાજ કહે, “લોયા ૧૭ કોને મોઢે કરવાનું બાકી છે? સૂતાં પહેલાં, ખાતાં પહેલાં હંમેશાં બોલવું.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૪/૯૬]
6 August 1965, Mumbai. During the morning discourse, Yogiji Mahārāj asked, “Who has yet to memorize Vachanāmrut Loyā 17? Before sleeping, before eating, it should always be recited.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 4/96]
મહિમા
યોગીજી મહારાજ કહે, “મુદ્દાનાં વચનામૃત લોયાનું ૧૭, કારિયાણી ૧, ગઢડા મધ્ય ૫૯ તથા ગઢડા મધ્ય ૨૮ આટલાં વચનામૃતો સિદ્ધ કરવાં.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૨૦૬]
Yogiji Mahārāj said, “The important Vachanāmruts – Loyā 17, Kāriyāni 1, Gadhadā II-59 and Gadhadā II-28 – should all be perfected.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/206]
નિરૂપણ
વચનામૃત ગઢડા પ્રથમ ૫૫ અને ૫૭ સમજાવતાં યોગીજી મહારાજ કહે, “મોક્ષનું અસાધારણ કારણ શું? ભગવાનના સ્વરૂપનું માહાત્મ્ય અને ભગવાનના સ્વરૂપનું જ્ઞાન. શ્રીજીમહારાજને મળેલા અને સાક્ષાત્ ધારી રહેલા એવા સંતને જેમ છે તેમ ઓળખવા, જાણવા, એનામાં દિવ્યભાવ રાખવો. મહિમા સમજી કેફ રાખવો એ જ્ઞાન છે. જેના વરસાવ્યા મેઘ વરસે છે, સૂર્ય-ચંદ્ર ઉદય-અસ્તપણાને પામે છે વગેરે. ગઢડા પ્રથમ ૨૭ તથા લોયા ૧૭ પ્રમાણે તત્ત્વે સહિત માહાત્મ્ય જાણે તો પછી ઇન્દ્રિયો મોકળી ન રહે. દાઢો અંબાઈ જાય. પણ એમ ન સમજવું કે: ‘મને મળ્યા છે, તો શું અડે છે?’ એમ સમજીને જેમ તેમ કરવા માંડે તે માહાત્મ્ય ન કહેવાય. મળ્યા પછી એની આજ્ઞા પાળે, ધર્મ-નિયમમાં રહે ત્યારે તે મળ્યા ગણાય.”
[યોગીવાણી: ૨/૬]
Explaining Vachanāmrut Gadhadā I-55 and Gadhadā I-57, Yogiji Mahārāj said, “What is the extraordinary means of liberation? Understanding the greatness of God’s form and knowledge of God’s form. One should recognize the Sant who has oneness with Shriji Mahārāj and maintain divinity in him. Remaining joyful with the understanding of his greatness is gnān - i.e. God is responsible for rain falling, the sun and moon rising and setting, etc. When one understands God’s greatness as according to Gadhadā I-27 and Loya 17, then one’s indriyas will not remain uncontrolled. One’s wisdom teeth will become numb (i.e. the indriyas will not be able to indulge in their respective objects.) But one should not understand: I have attained God; what can hinder me now? If one understands that way and does whatever he wishes, that is not understanding the greatness of God. Having attained God, one would observe dharma and niyams - that counts as having attained God.”
[Yogi Vāni: 2/6]
નિરૂપણ
વચનામૃત લોયા ૧૭ ઉપર યોગીજી મહારાજે વાત કરી, “દેશકાળ વિષમ થાય તો પણ સારો ને સારો કેમ રહે? બે જણ સાથે હેત ને બે સાથે નહીં, એમ નહીં. ગુણાતીત બાગના દરેક સાથે, બૈરાં-છોકરાં જેવું હેત. તો સારો રહે.”
[યોગીવાણી: ૨૪/૨૭૪]
Discoursing on Vachanāmrut Loyā 17, Yogiji Mahārāj said, “How can one remain good even if circumstances are adverse? One has affection for these two but not those two - not like that. Just as one has affection for one’s wife and children, one should have affection for all the devotees of God. Only then can one remain good.”
[Yogi Vāni: 24/274]
નિરૂપણ
ટબોરા, ૧૯૫૯. એક હરિભક્તે પૂછ્યું, “પ્રથમ સારામાં સારો હોય ને કેટલાકને નિષ્ઠા કરાવતો હોય, તે ફરી જાય એ શું?”
યોગીજી મહારાજ કહે, “એમાં થર આવી ગયો. સત્સંગ કરતાં કરતાં સાત થર આવે છે. મનુષ્યભાવનો થર, દિવ્યભાવનો થર, એકાંતિકપણાનો થર, એમ થર આવે. જે થર જે વખતે આવે-જાય, એમ થઈ જાય. પહેલાં સત્સંગમાં આવે, દિવ્યભાવ રહે, અહોહો જણાય; પણ ઝાઝો વખત ભેગો રહે, વખત પાકે ક્રિયા જુએ, ત્યારે મનુષ્યભાવ આવી જાય. માટે, ‘સંત દરેક ક્રિયામાં ગુણાતીત વર્તે છે. એકાંતિક ધર્મ સિદ્ધ કરાવવા માટે જ બધું કરે છે, એમાં જોવા જેવું નથી’ એમ વર્તાય, તો પછી અખંડ નિર્દોષબુદ્ધિ રહે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૨૫]
December 1959, Tabora, Tanzania. A devotee asked, “Why does one who was the best of the best initially and instilled faith in others change for the worse?”
Yogiji Mahārāj replied, “He reached an unfavorable layer. While doing satsang, seven layers are encountered. A layer of perceiving human traits, a layer of divinity, a layer of the ekāntik state; like that. He behaves according to the layer that comes and goes. When he first comes to Satsang, he maintains divinity and everything is perceived as divine. But after staying together for a long period and he observes the actions [of the Sant] at a critical time, he perceives human traits. Therefore, ‘The Sant behaves in a gunātit state in all his actions. He does everything to [help us] perfect ekāntik dharma. It is not worth perceiving human traits in him.’ - if these thoughts remain, then nirdosh-buddhi [in the Sant] remains constantly.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/25]
ઇતિહાસ